من از آن روز که در بند تو ام ، آزادم - خیال کن که غزالم

علی معلم دامغانی ( بر گرفته از شعر محسن رضوانی)

 

شبیه مرغک زاری کز آشیانه بیفتد 
جدا ز دامن مادر به دام دانه بیفتد
ز نازکی، ز ندامت، ز بیم صبح قیامت 
بدان نشان که شنیدی، سری به شانه بیفتد 
به کار آن که برون از بهشت گشته عجب نیست 
که در جهنم غربت به یاد خانه بیفتد
نشان گرفته دلم را کمان ابروی ماهی
خدای را که مبادا دل از نشانه بیفتد 
دلم به کشتی کربت ، به طوف لجه غربت
چو از کرانه ی تربت به بیکرانه بیفتد
شوم چو ابر بهاران، ز جوش اشک چو باران 
که دانه دانه برآید که دانه دانه بیفتد 
جهان دل است و تو جانی، نه بلکه جان جهانی
کم سکندر و دارا کز این فسانه بیفتد
خیال کن که غزالم، بیا و ضامن من شو 
بیا که آتش صیاد از زبانه بیفتد

الا غریب خراسان ، رضا مشو که بمیرد 

اگر که مرغک زاری ، از آشیانه بیوفتد 

 

.........................................................................................

 

 

 

.........................................................................................

شعر محسن رضوانی 

شبیه مرغک زاری کز آشیانه بیفتد

جدا ز دامن مادر به دام دانه بیفتد

شبیه طفل جسوری که رنج داده پدر را

برای گریه اش اینک به فکر شانه بیفتد

درست مثل جوانی شرور و هرزه و سرکش

که وقت غصه و غربت به یاد خانه بیفتد

شبیه متهمی که به دست خویش بمیرد

و یا به پای خودش دست تازیانه بیفتد

منم مشبه تشبیه های فوق ، ای کاش

که از سرم هوس گفتن ترانه بیفتد

نشان گرفته دلم را کمان ابروی ماهت

دعا بکن که مبادا دل از نشانه بیفتد

همیشه وقت زیارت ، شبیه پهنه دریا

تمام صورت من در پی کرانه بیفتد

شبیه رشته تسبیح پاره ، دانه اشکم

به هر بهانه بریزد به هر بهانه بیفتد

ولی عهد دلم نه ، تو شاه کشور قلبی

که با تو قصه جمشید، در فسانه بیفتد

خیال کن که غزالم بیا و ضامن من شو

بیا که آتش صیاد از زبانه بیفتد

الا غریب خراسان! رضا مشو که بمیرد

اگر که مرغک زاری از آشیانه بیفتد

..........

التماس دعا 

یاعلی 

م.محمد.م.م