من از آن روز که در بند تو ام ، آزادم - روز و شب

 روز،از ابر بهاری میگفت

از بهار ِ زیبا

از گُل و جوی و گلاب

از نیستان و کمی هم چشمه

شب درآمد ناگه

آتشی در دل داشت

یا که شاید خورشید

هیزمی تر ، به شب انداخته* بود

آتش این دل شب شعله کشید

هم گُل و جوی و گلاب و چشمه

هم درختان و نیستان و بهار

جملگی در دل شب افروختند

باز روز آمد و آن ابر و بهار 

هم گُل و جوی و درخت و سبزه

هم گلاب و چشمه

از دل خاک و کمی خاکستر

سر برآورد و تبسم سر داد

روی شب هم کم شد ...

پ.ن * فروخته بود

شاد باشید

 یا علی